Pop
Δε φεύγω
Θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
Θα μείνω όλη νύχτα στα σκαλιά
Τ’ αστέρια θα πάρω αγκαλιά
Θα λέω το όνομά σου σιγά
Δε φεύγω Όσο και αν θες δε φεύγω
Κι ας έρθει χειμώνας και βροχή
Τα βράδια θα παγώνει η ψυχή
Ο ήλιος θα καίει το πρωί
Για πάντα θα μείνω αν ρωτάς
Για πάντα θα `μαι εδώ να με κοιτάς
Για πάντα Εδώ είναι το κορμί
Εδώ είναι η ζωή Δε φεύγω αν δε φύγουμε μαζί
Δε φεύγω
Θα μείνω όλη νύχτα στην πόρτα σου
Θα μείνω να σ’ ακούω να μιλάς
Με φίλους σε νιώθω γελάς
Μα δίπλα σου είμαι όπου πας
Και όπως τα ‘πινα εμφανίζεσαι μπροστά μου,
στο ίδιο στέκι που βρισκόμασταν παλιά,
αφήνω κάτω το ποτό για να σε πάρω αγκαλιά...
Βλέπω μαζεύεσαι, τα μάτια σου βουρκώνουν,
ρωτάω, καρδούλα μου, «πώς είσαι;», «πώς περνάς;»,
μα εσύ το βλέμμα κατεβάζεις και δειλά μου απαντάς:
Συνοδεύομαι
μου λες κι εγώ παιδεύομαι,
να ‘ξερες πόσο χαίρομαι
που το ‘ζησα μαζί σου και αυτό...
Συνοδεύομαι
μου λες κι εγώ παιδεύομαι,
για μένα μόνο ντρέπομαι
που ενόχλησα τον έρωτά σου αυτό.
Γυρίζω, κάθομαι στο μπαρ και σας κοιτάζω,
καταλαβαίνω πως για μένα του μιλάς,
μέσα μου ξέρεις σε θαυμάζω που μπορείς και να γελάς...
Και εκεί που νόμιζα πως είχα δει τα πάντα,
πίσω απ’ την πλάτη του στα μάτια με κοιτάς,
νομίζω κάτι μου ζητάς κι εσύ στα χείλη τον φιλάς...
Άκου, εγώ ήρθα εδώ για να μείνω,
τα παλιά πηγαινέλα μου σβήνω
και με τίποτα δε σε συγκρίνω
Εννοείται...
Με τα μάτια σου ερωτευμένος,
στο φιλί σου τρελά κολλημένος,
απ’ το σώμα σου εξαρτημένος
κι άλλα πολλά...
Εννοείται...
Eννοείται, ψυχή μου,
την έχω πατήσει μαζί σου..
Εννοείται πως θελω
να μείνω εδώ στη ζωή σου...
Μα τα ψέματα δεν τα σηκώνω,
ένα ψέμα σου και σε τελειώνω,
θα σ’ αφήσω και δε θα γυρίσω
γι’ αυτό εννοείται...
Άκου, όσα έχω σου τα `χω χαρίσει
και τους φίλους μου έχω πουλήσει
τέτοιον έρωτα δεν έχω ζήσει
Εννοειται...
Στην αυλή των θαυμάτων θα μένεις,
στον Παράδεισο βόλτα θα βγαίνεις,
με φιλιά μου σχεδόν θα πεθαίνεις,
θα σ’ αγαπώ
Εννοειται...
Αυτό που μου συμβαίνει
φοβάμαι τόσο να το πω
καρδιά μου πληγωμένη
ας είναι αλήθεια αυτό που ζω
Αγάπη να’ναι αληθινή
αιτία να’ναι κι αφορμή
σ’αυτά τα μάτια που κοιτώ
τον έρωτα να βρω
Αν είσαι ένα αστέρι
που φως θα φέρει στην άδεια μου ζωή
ποτέ μη σβήσεις ποτέ να μη μ’αφήσεις
ποτέ να μη χαθεί η αγάπη αυτή
Μα όνειρο αν είσαι τα φώτα σβήσε
στα όνειρα να ζω
μη ξημερώσει ποτέ να μη τελειώσει
μέσα μου μείνε να σ’ αγαπώ
Στο δρόμο το δικό μου
τα πάντα ήταν σκοτεινά
ποτέ τα όνειρά μου
δε θα’χαν γίνει αληθινά
Μα τώρα είσαι εδώ εσύ
και έχω ξαναγεννηθεί
το τέλος κι η αρχή μου
ζωή μου είσαι εσύ
Μεταξύ μας δε σε ξέχασα ποτέ
Μεταξύ μας ούτε εσύ μ’ έχεις ξεχάσει
Περιμένω να φανείς σαν το τρένο τnς γραμμής
Σ’ αγαπάω και πως να πάω σ’ άλλη στάση
Μεταξύ μας
Δίνω μια ζωή να σε ξαναφιλήσω
Κάθε βήμα με τραβάει προς τα πίσω
Μεταξύ μας
Στο λαβύρινθο η κλωστή δεν περιμένει
θέλω happy end μα ο ήρωας πεθαίνει
Αχ μάτια μου
Πόσο γκρίζα η ζωή χωρίς τα μάτια μου
Αστέρι μου
Μόνο εσύ ακρογιαλιά στο καλοκαίρι μου
Μεταξύ μας
Είσαι μόνη σου κι εσύ
Μεταξύ μας ο καιρός σε προσπερνάει
Μα δε θα `ρθεις να με βρεις
Κι ας μη σε κρατάει κανείς
Η αγάπη μου απ’ τις ράγες σε πετάει
Ένα φιλί σου αναζητώ
Για ένα φιλί σου ξενυχτώ
Μη μου ζητάς να ξεπεράσω όσα ζήσαμε ως εδώ
Μη προσπαθείς, δε θα αλλάξω, θα σε θέλω όσο μπορώ
Κάθε μέρα για `μας τους δυο
Ένα χαμόγελο ένα αστείο
Μια αγάπη δίχως αντίο
Ζεσταίνει την καρδιά σ’ ένα κόσμο κρύο
Όπου και αν ψάξω δε βρίσκω άλλη
Με ένα σου χάδι πετάω πάλι
Έλα κοντά μου αγκάλιασε με, κράτησε με, φίλησε με..
Είσαι ό,τι έψαχνα να βρω
Κάθε ελπίδα που είχα να ερωτευτώ
Δωσ’ μου το χέρι σου και νιώσε τον χτύπο του σε θέλω, σ’ αγαπώ
Κάνε με να ανέβω πιο ψηλά
Πλησίασε με κράτησε με πιο σφιχτά
Φίλα με να ξεκλειδώσεις την καρδιά
Φίλα με, κάτι καινούριο ξεκινά
Φίλα με
Ο κόσμος γύρω μας πλέον αλλάζει
Δε φοβάμαι, δε με τρομάζει
Δε θα αφήσω λεπτά χαμένα
Ό,τι θέλεις θα το κάνω για σένα
Αντίπαλος μας μόνο ο χρόνος
Στην αγκαλιά σου, σβήνει ο πόνος
Μη μ’ αφήνεις, κράτησε με, άγγιξε με, αγάπησέ με..
Μοιάζουν οι ώρες να’ ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω
μοιάζουν οι ώρες να πέφτουν πάνω μου σαν μπόρες
κι οι αναμνήσεις να ρίχνουν πάλι κεραυνό
Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ’ αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ
Πού είναι η αγάπη που μ’ ανέβασε στα σύννεφα
Δώσε μου κάτι τώρα που πέφτω, να σωθώ
πού είναι η αγάπη να μου αποδείξει πριν το τέλος
αν είναι απάτη ή αν είναι κάτι μαγικό
Μοιάζουν οι ώρες να’ ναι αφιλόξενες σαν χώρες
όπου δεν βρίσκω το καταφύγιο που ζητώ
μοιάζουν οι ώρες να `ναι μεγάλες ανηφόρες
σαν να παλεύω έτσι αισθάνομαι και ζω
Κάτι στη ψυχή είναι ακόμα τόσο ευσυγκίνητο
κλαίω σαν παιδί όταν πάω εσένα να σκεφτώ
ώρες στη σιωπή ώρες στη δουλειά και στ’ αυτοκίνητο
βράδυ και πρωί ψάχνω τρόπους για να ξεχαστώ
Λίγο, λίγο άνεμος γίνεσαι.
όλα στα δίνω μα απομακρύνεσαι
τα όνειρα μου όλα στα δίνω μα εσύ
σκορπίζεσαι μακριά μου μη φεύγεις
μη μ’ αποφεύγεις, μη μ’ αποφεύγεις.
Μονάχα εσύ το ξέρεις μπορείς να
καταφέρεις στα μάτια μου να φέρεις
όνειρα ξανά
τον κόσμο να γυρίσω να ζήσω
ν’ αγαπήσω αφού μου έδωσες εσύ φτερά
Έλα, έλα γίνε το χάδι μου
σαν ήλιος γέλα μεσα στο σκοτάδι μου
μοναξιά μου σαν ήλιος γέλα
διώξε το σκοτάδι μου
μακριά μου μη φεύγεις μη
μ’ αποφεύγεις, μη μ’ αποφεύγεις.
Μονάχα εσύ το ξέρεις μπορείς να
καταφέρεις στα μάτια μου να φέρεις όνειρα ξανά
τον κόσμο να γυρίσω να ζήσω
ν’ αγαπήσω αφού μου έδωσες εσύ φτερά
Να μ’ αγαπάς όπου και να `μαι
Κι εσύ κοιτάς ζητάς ρωτάς
ύστερα λες ιστορίες παλιές
Αγάπη μου την αρχή φοβάμαι
αγάπη μου για το τέλος λυπάμαι
Κι εσύ μου λες, γνωριμίες πολλές
πως ζούσες λες στον παράδεισο ως χτες
Να μ’ αγαπάς, όπου και να `μαι
Να μ’ αγαπάς την ζωή μου φοβάμαι
Όλα καλά
ισορροπίες πετυχαίνω για να ζήσω
σε ουτοπίες καταφέρνω να κρυφτώ
και ας μην καλύπτεται η άδεια σου η θέση
όλα καλά
αλλά απόψε δεξιά μου και μπροστά
το πρόσωπό μου προσπερνάς εσύ ξυστά
πες μια ευχή μου λέει το άστρο που θα πέσει
Αν κάπου κάποτε
τυχαία σε έβλεπα
τρελά θα χτύπαγε η καρδιά μου και θα έτρεμα
αν κάπου κάποτε
για άλλον έλιωνες
με την εικόνα αυτή καρδιά μου θα με τέλειωνες
αν κάπου κάποτε με δεις
να μη σε δω, αυτό θα ευχηθώ
Όλα καλά
αγαπημένοι και κυρίως μακριά
η απουσία σου μου έπεσε βαριά
μα ημερεύω τα αγρίμια στην ψυχή μου
όλα καλά
αλλά απόψε μου έχεις φέρει ταραχή
και εγώ που ούτε να σε δω ζωγραφιστή
αυτή θα είναι στ' αστέρι η ευχή μου
Δεν ακούς, μονάχα διατάζεις
Δεν ακούς, μόνο μιλάς και πάλι όρους βάζεις
Δε μ’ ακούς που σου μιλάω δε μ’ ακούς
Τους χρησμούς νομίζω πάλι λάθος μεταφράζεις
Κι όταν μια λέξη λέω, δυο λες εσύ
Η άμυνά σου στάση επιθετική
Τις λέξεις εκτοξεύεις, πυροβολείς
Μην ψάχνεις δίκιο για να βρεις
Μη μιλάς
Άσε τα βλέμματα μας
Αναψ’ τα αίματά μας με μια αγκαλιά
Μη μιλάς
έχει το σώμα γλώσσα
που ξέρει Θεέ μου πόσα κι αληθινά
Μη μιλάς
Να με παιδεύεις πάψε
Τις ενοχές σου κάψε
κι έλα κοντά
Μη μιλάς
Έχει το σώμα γλώσσα
που ξέρει Θεέ μου πόσα κι αληθινά
Δε μ’ ακούς γιατί δε με πιστεύεις
Δε μ’ ακούς και με τους φόβους σου ξανά παλεύεις
Δεν μπορείς να μ’ αγαπήσεις, δεν μπορείς
Δεν μπορείς, με υπεκφυγές ξανά θα δραπετεύεις
Δεν μου αρκεί
Αν έχεις έρθει μα δεν πρόκειται να μείνεις
Αν έχεις μάθει να αρπάζεις και να αφήνεις
Δεν θέλω μια ζωή μισή
Δεν μ' αφορά
Αυτή η ψευδαίσθηση αγάπης που χαρίζεις
Αυτό το πάθος που με δόσεις μου δανείζεις
Όλα για όλα θέλω πια
Μισή χαρά τι να την κάνω
Μισό παιχνίδι χάνω
Όλα μισά για να νίκας
Μισές κουβέντες πια δεν θέλω
Μαζί σου θα ανατέλλω
Αρκεί να ξέρεις να πετάς
Πριν πεις σ' αγαπώ για σκέψου αν αντέχεις
Στα αλήθεια να με έχεις το εσύ να ναι εγώ
Πριν πεις σ' αγαπώ το μέσα σου μέτρα
Που είναι σαν πέτρα και σπάω όπου σταθώ
Δεν μου αρκεί
Να έχω πάνω μου από έρωτα σημάδια
Αν η ζωή μου από ουσία είναι άδεια
Αφού δεν είσαι πάντα εκεί
Δεν μ' αφορά
Η καλοσύνη σου η μισή και δεν με νοιάζει
Ο εαυτός σου ο κριτής αν με δικάζει
Όλα για όλα θέλω πια
Μισή χαρά τι να την κάνω
Μισό παιχνίδι χάνω
Όλα μισά για να νίκας
Μισές κουβέντες πια δεν θέλω
Μαζί σου θα ανατέλλω
Αρκεί να ξέρεις να πετάς
Πριν πεις σ' αγαπώ για σκέψου αν αντέχεις
Στα αλήθεια να με έχεις το εσύ να ναι εγώ
Πριν πεις σ' αγαπώ το μέσα σου μέτρα
Που είναι σαν πέτρα και σπάω όπου σταθώ
Σε όλα μαζί αλλιώς σε όλα χωριά
Αν λείπεις στα ζόρια
Η σχέση δεν ζει
Σε όλα μαζί αλλιώς φύγε τώρα
Καλύτερα μπόρα από αιώνια βροχή
Χτυπά το τηλέφωνο, δεν το σηκώνω
Κουδούνια χτυπάνε και δεν ανοίγω
Για ό,τι κι αν κάνω εμένα χρεώνω
Και θέλω σε μένα να καταλήγω
Ανήκω σε μένα και στα όνειρα μου
δεν θέλω κανένα μες στη μοναξιά μου
Με λένε παράξενο, δε με πειράζει
μα κάνω για μένα ό,τι μ’ αρέσει
Κουράστηκα τόσο, γι’ αυτό και με νοιάζει
ξανά η καρδιά μου να μην πονέσει
Δεν ξέρω πού πατάω και πού πηγαίνω
Αρρωσταίνω
πες μου
Λύσε μου μια απορία απάντησε μου
Μίλησε μου
πες μου
Τι σου έχω κάνει κι έπαψες να μ’ αγαπάς
Δε μ’ αγαπάς, δε μ’ αγαπάς
Κι όλο σε κακόφημα μπαράκια τριγυρνάς
Κι άλλους φιλάς, δε μ’ αγαπάς
Μου ξενοκοιμάσαι, αχ πανάθεμά σε
Και τον άντρα που `χες πια δεν τον λυπάσαι
Σεβασμό δεν έχεις, κι ούτε με προσέχεις
Πίσω απ’ άλλους άντρες άρχισες να τρέχεις
Δεν ξέρω πού ν’ αρχίσω
κι εσύ ως πού να φτάσεις
κρατάω την επαφή μας
κρατάς τις αποστάσεις
Γεμάτο το τασάκι
Κι η νύχτα τόσο άδεια
πώς πέρασαν οι μέρες
πώς πέρασαν τα βράδια
Να είσαι εκεί
πάντα μέσα στη ζωή μου
τα φώτα της ν’ ανάβεις
κι ας μην τη ζεις μαζί μου
αν λίγο μ’ αγαπάς
να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου
αγάπη δυνατή
Να είσαι εκεί
πάντα μέσα στη ζωή μου
τα φώτα της ν’ ανάβεις
κι ας μην τη ζεις μαζί μου
αν λίγο μ’ αγαπάς
να είσαι εκεί
αγάπη της ζωής μου
αγάπη δυνατή
Φοβόμαστε στην πράξη
την κάθε μια μας λέξη
Σα σύννεφο η αγάπη
που φεύγει πριν να βρέξει